-
1 odosobniony
odosobni|ony\odosobnionyeni 1. обособленный, изолированный;\odosobnionyone życie обособленная (уединённая) жизнь; \odosobnionyone miejsce уединённое место;
2. единичный, исключительный;\odosobnionyone wypadki единичные случаи;
\odosobnionyone zjawisko исключительное явление+1. samotny, ustronny 2. jednostkowy, wyjątkowy
* * *1) обосо́бленный, изоли́рованныйodosobnione życie — обосо́бленная ( уединённая) жизнь
odosobnione miejsce — уединённое ме́сто
2) едини́чный, исключи́тельныйodosobnione wypadki — едини́чные слу́чаи
odosobnione zjawisko — исключи́тельное явле́ние
Syn:
См. также в других словарях:
odosobniony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, odosobnionynieni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddalony, odizolowany od innych; znajdujący się, żyjący na uboczu; odległy, samotny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odosobnione osiedle.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odosobniony — odosobnionynieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. odosobnić (p.) odosobniony w użyciu przym. 1. «leżący, pozostający na uboczu, daleko od innych: odległy, ustronny; żyjący na uboczu, samotny, osamotniony» Odosobnione miejsce. Odosobnione grupy … Słownik języka polskiego
